"Irena Sławińska obdarowała przed laty polskiego czytelnika przekładem klasycznego, średniowiecznego dzieła „Kwiaty śliwy w złotym wazonie” (pięć wydań, ewenement w naszych czasach!), które ze względu na tematykę porównywane było do „Dekamerona”. Kilka lat temu wyszła jej „Chińszczyzna” – zbiór szkiców, esejów i wywiadów poświęconych historii, tradycjom i obyczajom chińskim. (...) Zapewne w książce ("Zaprosić Księżyc") Ireny Sławińskiej są wątki autobiograficzne, z pewnością zaś jest w niej to, co zapamiętała ze swojej pierwszej ojczyzny – krajobrazy, obyczaje i rytuały, artystycznie przetworzone postaci, fragmenty losów ludzi, których znała, a więc to, co stanowi tworzywo każdej wartościowej powieści, niezależnie od tego, gdzie i kiedy się rozgrywa. To, co stanowi o bogactwie poznawczym powieści."

Fragmenty wstępu Marka Wawrzkiewicza, prezesa Związku Literatów Polskich, do książki Ireny Sławińskiej (Hu Peifang) "Zaprosić Księżyc"