W 19 tomie przedstawiono zmiany jakie zaszły w uzbrojeniu Wojska Polskiego w ciągu 6 lat wojny. Omówiono wybrane rodzaje i wzory broni używanej od wojny obronnej 1939 roku, poprzez okres tworzenia Armii Polskiej w ZSRS (1941–1942), aż po jego walki na Półwyspie Apenińskim.
W trakcie imponującego szlaku bojowego żołnierze gen. Andersa zetknęli się z różnorodnym uzbrojeniem. Zaczynali wojnę wyposażeni w broń pochodzącą z polskich fabryk, potem otrzymali uzbrojenie sowieckie i wreszcie brytyjskie oraz amerykańskie. Używali także sprzętu francuskiego, włoskiego i niemieckiego.
Obok dobrze nam znanych tankietek, karabinów Mauser i czołgów Shermann uwzględniono także szereg innych, zasługujących na uwagę ze względu na oryginalną budowę jak np. karabin przeciwpancerny wz. 35 lub amerykańskie miotacze ognia. Uzupełnieniem są opisy sprzętu niemieckiego i włoskiego zastosowanego w Polsce, Afryce północnej i na płw. Apenińskim.
Włodzimierzowi Strzałkowskiemu wydano w dniu mobilizacji w sierpniu 1939 roku pistolet Vis wz. 35. Broń towarzyszyła mu przez cały szlak bojowy, a podczas walk o Ankonę zapasowy magazynek w kieszeni na piersi uratował właścicielowi życie.