Duża część świata zachodniego straciła swoją chrześcijańską wiarę w życie pozagrobowe. Nawet niektórzy teolodzy i księża wolą nie mówić wprost
o Sądzie, niebie, piekle i czyśćcu. Człowiek intuicyjnie wie, że życie nie kończy się wraz ze śmiercią i nie zadowala się materialistycznym światopoglądem. Stąd zwiększone zainteresowanie współczesnego świata zjawiskami nadprzyrodzonymi, okultyzmem, reinkarnacją i spirytystycznymi próbami nawiązania kontaktu ze zmarłymi. Wprawdzie towarzyszy temu rosnąca ilość przesądów, lecz z drugiej strony klimat ten sprzyja odnowie zainteresowania przekazami o spotkaniach z duszami czyśćcowymi oraz towarzyszących temu zjawiskach.

Książka opowiada o tym, co może się wydarzyć po przekroczeniu pogranicza śmierci. Zawiera ona po pierwsze krytycznie zbadane, konkretne dowody pozostawione przez zjawy dusz: oryginalne zdjęcia przedmiotów z wypalonymi śladami rąk i palców w tzw. Muzeum Dusz Czyśćcowych (Museo del Purgatorio) w Rzymie oraz korporału z wypalonym śladem dłoni przechowywanym w zbiorach Klasztoru Jasnogórskiego. Po drugie – szereg wiarygodnych, dobrze zbadanych dwudziestowiecznych relacji o zjawach dusz z czyśćca. Wszystkie te dowody zostały wyjaśnione w świetle wizji
św. Katarzyny Genueńskiej, zwanej „teologiem czyśćca”. Ostatnie wypowiedzi Ojca Świętego Benedykta XVI w sprawie doktryny o czyśćcu zawarte w jego encyklice Spe Salvi w pełni harmonizują z tą wizją.

Książka ta nie jest rozprawą teologiczną, mimo że dowody, jakie opisuje,
są istotne dla rozważań teologicznych. Zawiera ona relacje mówiące
o konkretnych faktach i doświadczeniach, a zatem prezentuje w głównej mierze podejście parapsychologiczne. W ożywczy, nowoczesny. sposób ukazuje ważne tematy doktryny katolickiej dotyczące czyśćca.