Tom 06 Do łagru, w step i tajgę

W grudniu 1939 r. Rozpoczęły się aresztowania wymierzone w przedstawicieli elit, obejmujące swym zasięgiem wszystkich, którzy odgrywali przed wojną jakąkolwiek rolę w życiu publicznym. Ofiarami aresztowań i deportacji padły rodziny oficerów, policjantów, urzędników, przedsiębiorców, służb leśnych, twórców, członków polskich organizacji podziemnych, artystów, ziemian, dziennikarzy, prawników i wielu innych rodaków.
Deportowanych wywożono na północne obszary ZSRS, najczęściej do odległych rejonów (irkuckiego, nowosybirskiego, kiromskiego, Baszkurii czy Jakucji). W praktyce oznaczało to usunięcie i zniszczenie najbardziej patriotycznej, a więc z punktu widzenia radzieckiej polityki, najbardziej niepożądanej warstwy polskiego społeczeństwa. W czasie wszystkich deportacji zesłano nie mniej niż setki tysięcy osób. Pamięć świadków – zesłańców na pewną śmierć, przywołana w ich zapiskach ­– daje świadectwo tamtej zbrodni.